Starożytne pismo używane przez Sumerów znane jest jako pismo klinowe. Ten niezwykły skrypt jest jednym z najwcześniejszych znanych form pisma, które pochodzi z około 3200 roku p.n.e. w starożytnej Mezopotamii, w szczególności w regionie, który obecnie jest południowym Irakiem. Termin 'pismo klinowe' pochodzi od łacińskiego słowa 'cuneus', które oznacza 'klin', co odzwierciedla klinowate znaki tworzone poprzez wciśnięcie ryzyka w tabliczki gliniane.
Pismo klinowe zostało początkowo opracowane w celu prowadzenia rejestrów, głównie do celów handlowych i administracyjnych. Sumerowie używali go do dokumentowania transakcji, praktyk rolniczych i różnych aspektów życia codziennego. Zaczynało się jako seria piktogramów i z czasem przekształciło w skomplikowany system ideogramów i znaków fonetycznych, umożliwiając przedstawianie dźwięków i mówionych słów w formie pisemnej.
Pisanie było wyryte na miękkich tabliczkach glinianych, które następnie pieczono lub pozostawiano na słońcu, aby zachować zapisy. Na przestrzeni wieków pisma klinowe rozprzestrzeniło się poza Sumerów na inne kultury w regionie, w tym Akadów, Babilończyków i Asyryjczyków. Każda z tych kultur wzbogaciła system pisma o swoje własne cechy językowe, dalej rozszerzając jego użycie i złożoność.
Pismo klinowe miało kluczowe znaczenie dla dokumentowania niektórych z najstarszych dzieł literackich na świecie, w tym epopei o Gilgameszu, jedna z najstarszych znanych dzieł literackich. Ten epicki poemat dostarczył cennych informacji o kulturze sumeryjskiej, jej wierzeniach i normach społecznych tego okresu. Skript był również używany do rejestrowania kodeksów prawnych, tekstów naukowych i pieśni religijnych, co pokazuje różnorodne zastosowania pisma klinowego poza samą administracją.
Pomimo swojego znaczenia, pismo klinowe zaczęło zanikać około I wieku n.e., kiedy to alfabetyczne systemy zyskały na popularności i użyteczności. Ostatnie znane pisma klinowe pochodzą z tego okresu. Badania nad pismem klinowym dostarczyły archeologom i historykom krytycznych informacji o cywilizacji mezopotamskiej, w tym wglądów w ich religię, mitologię i życie codzienne. Dziś pismo klinowe uważa się za kluczową część historii ludzkości, reprezentując jeden z pierwszych kroków w kierunku udokumentowanej komunikacji i rozwoju kultury pisanej.