Puntelizm to innowacyjna technika malarska, która została opracowana pod koniec XIX wieku przez artystów takich jak Georges Seurat i Paul Signac. Technika ta polega na użyciu małych kropek lub pociągnięć czystego koloru, które, gdy są oglądane z daleka, łączą się, tworząc pełny obraz. Różni się to od tradycyjnych metod malarskich, w których kolory są zazwyczaj mieszane na palecie przed nałożeniem na płótno.
Wszystko to jest uwarunkowane zasadą, że punkty umieszczane blisko siebie na płótnie sprawiają, że oko widza automatycznie je łączy, tworząc nowy odcień lub hue. Zjawisko to jest oparte na naukowych zasadach teorii koloru, w szczególności na pojęciach kontrastu simultanicznego, gdzie kolory mogą wydawać się zmieniać w zależności od otaczających je kolorów.
Jednym z najsłynniejszych przykładów puntelizmu jest obraz Seurata „Niedzielne popołudnie na wyspie La Grande Jatte”. Ukończona w 1886 roku, ta monumentalna praca składa się z tysięcy drobnych kropek, które uchwyciły światło i atmosferę słonecznego popołudnia w parku publicznym. Staranna aranżacja tych kropek umożliwia uzyskanie efektów świetlnych oraz żywe poczucie ruchu i witalności w naturze przedstawianych ludzi.
Puntelizm to nie tylko technika; to także filozoficzne podejście do sztuki. Seurat i jego współczesnicy wierzyli, że kolor można podzielić na jego składniki podstawowe, a następnie połączyć przez oko widza. To podejście sprzyja poczuciu zaangażowania pomiędzy dziełem sztuki a widzem, gdy cofa się on, aby zobaczyć, jak wyłania się harmonijna scena.
Dziś puntelizm wciąż wpływa na wiele aspektów sztuki nowoczesnej, a jego koncepcyjne ramy można dostrzec w różnych ruchach artystycznych poza XIX wiekiem. Wielu współczesnych artystów eksperymentuje z technikami puntelizmu lub wprowadza jego filozofię do swojej pracy, czy to za pośrednictwem mediów cyfrowych, czy tradycyjnych metod malarskich. Dziedzictwo puntelizmu pozostaje istotne dla zrozumienia percepcji koloru i interaktywnej natury sztuki.