De Stijl, co w języku niderlandzkim oznacza "Styl", to wpływowy ruch artystyczny, który pojawił się w Holandii na początku XX wieku, szczególnie około 1917 roku. Ten awangardowy ruch jest szczególnie znany z charakterystycznego użycia form geometrycznych, podstawowych kolorów oraz ścisłego przestrzegania abstrakcji. Najbardziej znane postacie związane z De Stijl to Piet Mondrian i Theo van Doesburg.
Jedną z najważniejszych cech De Stijl jest jego zaangażowanie w uproszczony język wizualny. Artyści tego ruchu dążyli do przekazania istoty rzeczywistości poprzez redukcję obiektów do podstawowych form i kolorów, skutecznie tworzącNowy, uniwersalny język sztuki. Użycie form geometrycznych - takich jak prostokąty i kwadraty - w połączeniu z kolorami podstawowymi, takimi jak czerwony, niebieski i żółty, tworzyło kompozycje, które wywoływały równowagę i harmonię.
Prace Pieta Mondriana, w szczególności, ilustrują filozofię De Stijl. Jego kompozycje w siatce nie tylko estetycznie przyjemne, ale także reprezentują jego wiarę w osiągnięcie wyższego porządku duchowego poprzez sztukę. Mondrian argumentował, że poprzez usunięcie zbędnych elementów sztuka może głębiej łączyć się z wewnętrznym poczuciem rzeczywistości i prawdy widza.
Ruch nie ograniczał się jedynie do malarstwa; obejmował także architekturę, design oraz typografię. Architekci, tacy jak Gerrit Rietveld, wprowadzili zasady De Stijl do swoich projektów, tworząc funkcjonalne, ale wizualnie uderzające budynki i meble, które obejmowały minimalizm i nowoczesność. Dom Rietvelda Schrödera, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, jest centralnym przykładem tej architektonicznej realizacji filozofii De Stijl.
Ponadto De Stijl uważany jest za prekursor innych nowoczesnych ruchów artystycznych, takich jak Bauhaus i minimalizm. Akcent położony przez ruch na harmonię i strukturę stworzył podwaliny pod przyszłe eksploracje w dziedzinie designu i estetyki. Skupiając się na podstawowych formach i interakcjach kolorów, wykształcił język wizualny, który nadal wpływa na współczesną sztukę, architekturę i design.
Podsumowując, De Stijl pozostaje znaczącą granicą w ewolucji nowoczesnej sztuki. Reprezentuje przesunięcie w kierunku abstrakcji i minimalizmu, opowiadając się za uniwersalnym podejściem do sztuki, które przekracza granice kulturowe. Dziedzictwo Mondriana i innych artystów De Stijl wciąż zdumiewa, wyzwalając przyszłe pokolenia artystów do badania związku między formą a kolorem w ich pracach.