Mark Rothko, urodzony 25 września 1903 roku w Dvinsku, Łotwa, jest znany z głębokiego wpływu na świat ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Znany jest z emocjonalnego użycia koloru i dużych płócien, które wykraczają poza zwykłe przedstawienie wizualne. Zamiast tego, stara się wywołać głębokie emocjonalne reakcje u widzów. Jego prace, często charakteryzujące się blokami żywych kolorów i prostymi kształtami geometrycznymi, są minimalistyczne, ale zdolne do wywoływania głębokich uczuć radości, spokoju i kontemplacji.
Kariery Rothko znacznie ewoluowały na przestrzeni lat. Początkowo pod wpływem surrealizmu i żywych tonów ruchu pól kolorów, stopniowo szlifował swój styl w to, co dziś znane jest jako „prostokąty Rothko” - duże, miękkoboczne prostokąty koloru unoszące się na płótnie. Te prostokąty tworzą wizualny i emocjonalny dialog, zapraszając widzów do doświadczenia dzieł na osobistym poziomie. Jedno z jego najsłynniejszych dzieł, „No. 61 (Brown, Black, Orange)”, ilustruje to podejście, prezentując łagodne, zmieszane kolory, które wydają się błyszczeć i pulsować.
Jego wybór kolorów i ich rozmieszczenie nie są przypadkowe; Rothko wierzył, że kolor może wyrażać uczucia i idee znacznie skuteczniej niż tradycyjne formy reprezentacji. Często twierdził, że nie postrzega swojej sztuki tylko jako form i kolorów, ale jako środek do komunikacji czegoś głębszego o ludzkim doświadczeniu. Kontrast między ciemnością a światłem, interakcja ciepłych i zimnych odcieni na jego paletach oraz duża skala jego płócien przyciągają widza, zachęcając do refleksji i emocjonalnego zaangażowania.
Późniejsze lata Rothko były zarówno produktywne, jak i burzliwe. Miał znaczne zmagania osobiste, w tym epizody depresji, które silnie wpływały na jego późniejsze prace. Jego ostatnie dzieła nabrały ciemniejszego i ponurego tonu, gdy zmagał się ze swoimi wewnętrznymi konfliktami. Mimo swoich zmagań Rothko kontynuował malowanie aż do swojej przedwczesnej śmierci w 1970 roku, często pracując w ciszy, aby ułatwić głębszy związek ze swoją sztuką.
Dziś prace Marka Rothko można znaleźć w głównych galeriach i muzeach na całym świecie, w tym w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku i Tate Modern w Londynie. Jego dziedzictwo jest świadectwem potężnego emocjonalnego potencjału sztuki abstrakcyjnej, demonstrując, że nawet bloki koloru mogą przekazywać złożone i głębokie ludzkie emocje.